ความแตกต่างระหว่างหนังโป๊ญี่ปุ่นกับฝรั่ง

แม้ว่าแนวความคิดเรื่องสื่อลามกของอเมริกาและยุโรปจะแตกต่างอย่างมากจากสื่อลามกญี่ปุ่น ทั้งสองมีหลายอย่างที่เหมือนกัน อันที่จริง ทั้งสองประเทศมีประวัติการเซ็นเซอร์ภาพที่เร้าอารมณ์มาอย่างยาวนาน การเซ็นเซอร์ดังกล่าวครั้งแรกถูกนำมาใช้ในปี พ.ศ. 2450 โดยมีการแก้ไขประมวลกฎหมายอาญา The Occupation ปล่อยให้บทบัญญัตินี้ไม่ได้รับผลกระทบ และยังคงมีผลบังคับใช้ในปัจจุบัน แม้ว่าแนวคิดเรื่องสื่อลามกของตะวันตกจะมีความชัดเจนน้อยกว่าภาพอนาจารของญี่ปุ่น แต่การรังเกียจที่จะเห็นหรือได้ยินเนื้อหาเซ็กซี่นั้นมีบริบททางวัฒนธรรมที่แข็งแกร่ง

แนวทางตะวันตกในการดูสื่อลามกมักจะไม่ซับซ้อน ภาพยนตร์ตะวันตกมักประกอบด้วยการเล่นหน้าและการห้ำหั่นทางช่องคลอด สลับกับงานเป่า สิ่งนี้ทำลายความเย้ายวนของการกระทำทางเพศและยับยั้งการตีความที่ไร้เดียงสาของนักแสดงและนักแสดง ในทางกลับกัน ภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่ของญี่ปุ่นใช้การแสดงที่สมจริงมาก นักแสดงใน AVญี่ปุ่น มีความสามารถในการแสดงอารมณ์และการแสดงออกทางสีหน้าได้ดีขึ้น และสามารถโน้มน้าวใจได้ทุกบทบาท

สื่อลามกญี่ปุ่นนั้นแตกต่างจากสื่อลามกประเภทอื่นมาก ซึ่งมักจะถือว่าเซ็กซี่เกินไปตามมาตรฐานของตะวันตก แทนที่จะเน้นที่หัวนมใหญ่ เกมประเภทนี้ยังมีบทบาทวัยรุ่น บทบาทผู้หญิง และคุณแม่ด้วย แม้ว่าจะมีความคล้ายคลึงกันระหว่างหมวดหมู่เหล่านี้ แต่ก็มีความแตกต่างที่สำคัญ ในสหรัฐอเมริกา คนญี่ปุ่นมีแนวโน้มที่จะอ่อนไหวมากกว่าชาวอเมริกัน แต่นี่เป็นปรากฏการณ์ในท้องถิ่นล้วนๆ

แม้จะมีคนดูหนังโป๊ฝรั่งจำนวนมาก แต่ภาพยนตร์ญี่ปุ่นก็มีน้ำเสียงที่อนุรักษ์นิยมมากกว่า ภาพยนตร์ส่วนใหญ่สร้างในรูปแบบ 8 บิต ซึ่งไม่สอดคล้องกับจุดประสงค์ในการส่งเสริมวัฒนธรรมทางเพศที่ชัดเจน แทนที่จะสร้างภาพยนตร์ตามประเภทเฉพาะ ภาพยนตร์ญี่ปุ่นสำรวจหัวข้อและธีมที่หลากหลาย พวกเขาไม่ละทิ้งความคลาสสิก แต่ใช้แนวคิดใหม่ที่น่าตื่นเต้นเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับผู้ชม

นอกจากภาพโป๊ญี่ปุ่นคุณภาพสูงแล้ว ประเทศนี้ยังเป็นที่รู้จักกันดีว่ามีทัศนคติที่ก้าวหน้าต่อการมีเพศสัมพันธ์อีกด้วย อุตสาหกรรม AV ของญี่ปุ่นได้สร้างวิดีโอโป๊มากมายด้วยรูปลักษณ์แบบพิกเซล เนื้อหาของภาพยนตร์เหล่านี้มักจะหยาบมาก อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงได้รับความนิยมในหมู่ผู้ชมชาวตะวันตก สามารถชมภาพยนตร์ได้บน YouTube และบนโซเชียลเน็ตเวิร์ก ไซต์เหล่านี้ไม่เพียงแต่ได้รับคะแนนสูงเท่านั้นแต่ยังสามารถเข้าถึงได้อีกด้วย

แม้จะมีกฎหมายห้ามการแชร์ภาพลามกอนาจาร ศิลปินผู้ใหญ่ชาวญี่ปุ่นจำนวนมากได้ทำให้อวัยวะเพศของตนเบลอเพื่อหลีกเลี่ยงการทะเลาะวิวาท นอกจากกฎหมายญี่ปุ่นที่ห้ามแชร์ "เนื้อหาที่ไม่เหมาะสม" แล้ว ภาพโมเสคดิจิทัลยังได้รับความนิยมอย่างมากในประเทศอีกด้วย อย่างไรก็ตาม เนื้อหาของภาพยนตร์ยังคงมีความชัดเจนอย่างยิ่งและอาจมองว่าไม่เหมาะสมในสายตาของบางคน นี่เป็นเพียงปัญหาบางส่วนที่เกิดจากภาพอนาจารในญี่ปุ่น

ในญี่ปุ่น อุตสาหกรรมสื่อลามกถูกควบคุมโดยกฎหมาย เป็นผลให้สื่อญี่ปุ่นมีความอดทนต่ำต่อการมีเพศสัมพันธ์ ในขณะที่ประเทศตะวันตกส่วนใหญ่ไม่ยอมให้อุตสาหกรรมสื่อลามกของญี่ปุ่นยอมรับ แต่พวกเขาก็เปิดรับ ตัวอย่างเช่น Philippine Daily Inquirer ตีพิมพ์รายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเดือนพฤศจิกายน 2017 แต่สื่อญี่ปุ่นส่วนใหญ่เพิกเฉยต่อเรื่องนี้ แม้ว่าข้อเท็จจริงที่ว่าพวกเขายังเป็นที่นิยมมากที่สุดในโลกก็ตาม

ประเภทที่นิยมมากที่สุดในภาพลามกอนาจารของญี่ปุ่นคือ Lolicon ซึ่งเกี่ยวข้องกับสาวก่อนวัยอันควรและวัยรุ่นในความสัมพันธ์แบบรักร่วมเพศ แม้ว่าทั้งสองจะได้รับความนิยมอย่างไม่น่าเชื่อในญี่ปุ่น แต่ก็ไม่ได้เป็นตัวแทนของวัฒนธรรมเสมอไป อันที่จริง สื่อญี่ปุ่นได้กลายเป็นหนึ่งในแง่มุมที่ถกเถียงกันมากที่สุดของศิลปะกามระดับนานาชาติ ความนิยมได้นำไปสู่การฟ้องร้องและการเซ็นเซอร์จำนวนมาก

การเซ็นเซอร์สื่อลามกญี่ปุ่นได้นำไปสู่ความสนใจที่เพิ่มขึ้นในหัวข้อเรื่องเพศในประเทศ ด้วยเหตุนี้ ดาราหนังโป๊ชาวญี่ปุ่นจำนวนมากจึงถูกสอบสวนฐานละเมิดกฎหมาย การเซ็นเซอร์สื่อลามกทำให้จำนวนอาชญากรรมรุนแรงในประเทศเพิ่มขึ้น อาชญากรรมบางอย่างในญี่ปุ่นเกี่ยวข้องกับเรื่องเพศของเด็ก ผู้ที่เคยตกเป็นเหยื่อทางเพศในประเทศได้รับความเดือดร้อนจากการถูกล่วงละเมิดและการแสวงประโยชน์

ในญี่ปุ่น ภาพอนาจารถูกเซ็นเซอร์อย่างหนัก ในปี 1990 ศาลฎีกาได้ออกกฎหมายที่ห้ามไม่ให้มีการแสดงอวัยวะเพศหญิงในมังงะ การพิจารณาคดีสามารถย้อนกลับได้ เนื่องจากรัฐบาลญี่ปุ่นได้ระมัดระวังในการปกป้องพลเมืองของตนจากเนื้อหาที่ "ลามกอนาจาร" การเซ็นเซอร์ภาพลามกอนาจารของญี่ปุ่นเริ่มต้นขึ้นในทศวรรษ 1960 ด้วยประเภทภาพยนตร์ "สีชมพู" ภาพยนตร์เรื่องนี้ซึ่งถูกแบนในสหรัฐอเมริกาไม่ได้เป็นเพียงการตีพิมพ์ด้วยตนเองเท่านั้น แต่ยังได้รับการเผยแพร่อีกครั้งโดยลบส่วนที่ลามกอนาจารออก